Nieuwe Pot

Nadat ons huis meer dan een jaar te koop heeft gestaan en nadat we het dan uiteindelijk hadden verkocht, en we nog dik 4 maanden moesten wachten voordat we de sleutel van ons nieuwe huis kregen zou een mooie openingszin van dit bericht kunnen zijn: Eindelijk wonen we dan in het nieuwe huis! Maar dat gevoel is toch iets anders en zou ik willen zeggen: We wonen AL in ons nieuwe huis!
Het is allemaal zo vreselijk snel gegaan. Vanaf het moment dat het oude huis verkocht werd stapten we in een sneltrein die onderweg als een boemeltje alle mogelijke stations aandeed. Hypotheek regelen, Veerle geboren, Veerle ziekenhuis, ondertussen inpakken, sleutel nieuwe huis, Twee dakramen, 110 vierkante meter spachtelputz, 60 liter latex, 150 meter plint, 45 vierkante meter laminaat, 60 verhuisdozen en de rest van de meubels, oude huis opleveren en dan zit je ineens in je nieuwe huis. Niet alleen duizelt het Patries en mij maar ook Ruben snapt er niet zoveel van. Maar hij doet zo zijn best! "Pappa?" "Ja" "Dakramen zijn mooi!". "Pappa?" "Kachel heel leuk!" Tot het moment dat we zijn nieuwe kledingkast aan het bouwen waren en hij zich lam schrok van een plank die achter hem op de grond viel. Moe en huilend vroeg hij: "Pappa, gaan we nu naar huis?".
Met een brok in mijn keel besefte ook ik ineens dat wat wij "thuis" noemden er niet meer is en dat we Ruben met wortel en al uit onze vertrouwde pot hebben getrokken. Samen moeten we nu wennen aan onze nieuwe, grotere pot. Maar we zijn er zeker van dat we er goed zullen wortelen en dat we er, net als planten die in een grotere pot worden gezet, in zullen groeien!

Proud to present...

... my latest creation!
Als je dan het idee hebt om een nieuwe kapstok te maken dan spookt er direct door je hoofd dat het evenwicht van de inrichting van de hal verstoord zal raken. (voor zover je van evenwicht kon spreken...)
In iedergeval was alleen een kapstok niet voldoende om het geheel compleet te maken. Direct zat dus al een "cabinet vestibule" in mijn hoofd. Wit met gray wash mandjes was het idee. Maar ja, welke stijl zal ik maken, hoe wordt de constructie, hoe dik het hout en ... waar haal ik in vredesnaam betaalbare rotan mandjes vandaan. (want wat zijn die krengen duur!)
Deze vragen leveren dan een paar nachten lang slapeloze uurtjes op totdat de kast zijn vorm heeft gekregen en de bouwtekening tot het laatste schroefje in mijn hoofd zit. Vervolgens kan ik weer nachten lang heerlijk in slaap vallen door keer op keer weer de bouwtekening in mijn hoofd door te nemen. Een mooi proces, waar bij de uitvoering steeds weer blijkt dat dingen anders gaan dan je ze bedacht had. Je verstekzaag is krom, verf gedraagt zich anders dan verwacht of je maatvoering klopt gewoon niet. Ieder project heeft wel een moment waarop je denkt: "waarom doe ik dit eigenlijk?" Vaak komt alles gelukkig goed en kan ik tevreden naar het eindresultaat staren.
Maar, dingen doe je zelden alleen. Ook bij dit project kon ik bouwen op de hulp van mijn vader die geholpen heeft de enorme plaat MDF van 1 meter 60 bij 2 meter 20 in hapklare brokken te zagen. (Het stof zit nóg in z'n oren!) Natuurlijk heb ik ook hulp gehad van Ruben die hielp 'grijse' (zagen) en 'wieuw wieuw' (schuren), mij de 'groefjes' aan gaf en uiteindelijk hielp 'schiuwere' met de 'krast' (schilderen met de kwast) waardoor het project lekker op schoot! En natuurlijk mijn lieve echtgenoot die drie dagen met een pas geschilderde kast in de keuken moest leven. Oordeel zelf over het eindresultaat...

Soms lukken dingen precies zoals je wil

Hier zijn we weer na een dik jaar afwezigheid! Tsja, zo gaan die dingen...
Maar er staan weer een aantal ontwikkelingen op stapel die ik met jullie wil delen.
Ons huis staat nu een jaar te koop en de verkoop wil niet echt vlotten. Met een tweede kindje op komst hebben we daarom een uitdaging... We hebben nog even gedacht het huis uit de verkoop te halen en een dakopbouw en uitbouw te doen maar alle factoren goed afwegend hebben we besloten het huisgewoon in de verkoop te laten.
We gaan onze zolder verbouwen tot mooie slaapkamer voor Ruben. Maar daar moet wel het een en ander voor gebeuren hoor! Ik zal jullie via dit blog op de hoogte houden van de vorderingen.
We gaan beginnen met het laten plaatsen van een tweetal dakramen om licht en ventilatie te creëren.
Hiervoor gaan we morgen een aannemer bellen die dit voor ons kan doen. Hopelijk kan hij snel aan de slag.

Nu ik weet hoe we verder gaan, kan ikzelf ook aan de slag met het bouwen van wat meubulair.
Een lijstje van de plannen volgt nog maar ik zal jullie het eerste wapenfeit alvast presenteren: De nieuwe kapstok. Soms lukken dingen boven verwachting... Oordeel zelf!

Nachrichten aus der Schweiz 7: Ruhe

Vakantie is er ook voor om even lekker uit te rusten. Het is nauurlijk wel de bedoeling dat we in Nederland weer fris en fruitig ten tonele verschijnen!
Patries, Ruben en ik zijn woensdag, op onze trouwdag, lekker naar gaan shoppen in Thun. Donderdag zijn we weer naar Thun gegaan en dit keer ging mama ook mee. We hebben heerlijk de Obere Hauptgasse en de Bälliz uitgekamd. Mama heeft op de Bälliz bij Calida een mooi ouderwets Thermo hemd gekocht. Een maatje kleiner want het koste een rib uit haar lijf.
Vandaag hebben we de eerste inkoop ronde gedaan in Interlaken. Je kent het wel: Biberli's, Nusstorte, Chocolade, Ovomaltine, Aromat, Zoutje, Zakjes etc. etc. etc. Morgen volgt de tweede ronde (we willen nog kaasfondue meenemen) en gaan we langzaam weer inpakken en de auto inladen. God mag weten of het er allemaal in gaat passen dus als er binnen kort een platte Biberli jouw kant op komt, dan komt dat omdat een van ons er op moest zitten op de terugreis.
Ik liep er al twee weken steeds tegenaan en heb vandaag in Interlaken besloten om mijzelf te trakteren op het ultieme souvenir uit zwitserland... Een Swiss Military Chronograph (het zakmes was na twee dagen namelijk al binnen)

Nachricht aus der Schweiz 6: Bern

Vandaag zijn we in Bern geweest. Vanaf Beatenberg zo'n 45 kilometer, we waren er in een half uurtje.
Ook nu was het weer gokken welke parkeergarage we moesten nemen want we hadden géén idee. Maar ook nu parkeerden we in een mooie garage (City West) aan de west kant van Bern aan de Laupenstrasse. Vanuit hier kan je in één rechte lijn naar de Bärengraben lopen via het station en de Kramgasse (de arcade straat). We wilden graag eerst de beren zien dus hebben de meeste winkels op de heenweg overgeslagen en liepen in anderhalf uur naar de beren. Vroeger zaten de beren in een ronde kuil aan het einde van de brug waar Mijke ontdekte dat Sinterklaas niet bestaat. Deze kuil is er nog wel maar maar leeg. Het verblijf van de beren is nu hypermodern en tegen de oever van de rivier de Aare aangebouwd. De beren kunnen nu van rivierniveau totaan straatniveau tegen een terassen-helling opklimmen. Een meer natuurlijke omgeving voor de dieren maar voor de toerist viel het een beetje tegen omdat je de beren niet van heel dichtbij kan bekijken. Ruben moest drie keer kijken voordat hij door de bomen wat zag bewegen. Er zat precies één beer die ook nog heel graag naar het binnenverblijf wilde te oordelen naar het bonken op de deur die hier kennelijk naartoe leidde. Helaas, hij mocht er niet in want er moesten nog wat toeristen vermaakt worden.
Wij zijn lekker gaan winkelen onder de prachtige arcades van deze stad. Heel veel juweliers en kleine goudsmeden, veel optiek zaken maar vooral voor de kleine man en het kind in de rest van ons: Franz Carl Weber! Wat een prachtige winkel! Ze hebben er speelgoed waarvan je het bestaan niet kent en vooral ook veel modelbouw spullen van heel hoge kwaliteit. Mijn favoriet dit keer: een 1 meter 14 hoge zelfbouw Apollo, Saturn V raket van Ravell! In een doos die ik écht niet kan vervoeren op de terug weg...
Eén ding weet ik zeker, als Ruben de leeftijd er voor heeft, gaan we helemaal los bij Franz!
Na 5 uur sjouwen (mama met kruk) waren we kapot en hebben we brood gehaald voor de kaasfondue. Ja, de original van Gerber is top! Morgen gaan we toch echt varen want het weer gaat een beetje minder worden.

Nachricht aus der Schweiz 5: Kleine Scheidegg

Dit en de vorige vier berichten schrijf ik op zondag om even een inhaalslag te doen. We hebben vandaag een heerlijke rustdag. Tijd om nog eens te kijken of ik internet aan de praat kan krijgen want dat lukte de eerste dag niet, daarna waren we lekker op pad natuurlijk. Het modem staat in een van de andere apartementen in het chalet dus de enige manier om internet aan de praat te krijgen was het modem te hacken en te resetten naar "factory defaults "et voila". Tijd dus om zoals beloofd mijn blog bij te werken!
Gisteren zijn we naar de Kleine Scheidegg geweest. Een lief stationnetje van waaruit je in diverse richtingen kunt wandelen: Naar Lauterbrunnen vanwaaruit wij kwamen en aan de andere kant de berg af naar Grindelwalt. Of natuurlijk naar boven richting Jungfraujoch.
Overal in Interlaken hangen spandoeken boven de weg die lopers van de Jungfrau Marathon verwelkomen. Elders komen we ook spandoeken tegen "nog 20 kilometer en van die "premie punten" met zo'n boog over de weg. Nooit op gelet WANNEER de marathon gelopen zou worden...
Op weg naar Lauterbrunnen (opstap punt naar de Kleine Scheidegg) kwamen we in de file, één bord langs de weg: "Wegen Jungfrau Marathon Parkplatz Lauterbrunnen gespert am 11 september von 9 bis zum 11:30" uhr. Het was 10:30 uur. Toch maar blijven staan en halverwege kregen we van een politie agent een duidelijke" prospectus over het hoe en waarom: Het was de dag van de Jungfrau Marathon en we moesten nog even wachten. We stonden op een prachtig punt stil dus we hielden dat wel even vol.
Uiteindelijk konden we keurig parkeren bij de kerk recht onder de Trümmelbachfallen en tien minuten lopen van het station. 104 franken lichter zaten we (keurig geholpen met de buggy door de conducteur) in een eigen compartiment in de trein! Een eigen compartiment, dat was het wachten waard!
In Wengen stapten twee zwitsers in, de band waarin ze zaten had gespeeld langs de kant van de weg voor de lopers van de maraton. In Wengen vroegen wij ons af, gaan ze zo hoog dan? Ja hoor wisten de twee te vertellen, ze gaan "all the way" naar de Kleine Scheidegg! Leuk, tot zo ver niets aan de hand totdat we op de Kleine Scheidegg aan kwamen... Een kleine 20.000 lopers waren inmiddels aangekomen op deze plek waar de finish lag naast hun supporters en toeristen die zo onverstandig waren om op deze dag naar de Kleine Scheidegg te gaan! We schatten een kleine 30.000 man op de berg...
We hebben ons een weg gebaand door de menigte en zijn worstelend met de buggy (we worden er nog handig mee) zo'n 150 meter hoger op de berg op een bankje gaan zitten. Uitzicht op de menigte en natuurlijk de Eiger, Mönch en Jungfrau, Prachtig!
    
           

Nachricht aus der Schweiz 4: Spiez

Zo goed als ik mij Aeschi kan herinneren zo weinig kon ik mij herinneren van Spiez. Ten minste dat dacht ik...
Als je met een auto een vreemde stad binnen komt dan zoek je naar borden "centrum" of in het geval van Spiez (anders kan je lang zoeken) "Zentrum". Als je dan als een soort Hans (van Grietje) een paar broodkruimeltjes "Zentrum" hebt gevolgt dan moet je maar gokken of je het centrum ver genoeg genaderd bent om een parkeergarage in te duiken. Geen stad ter wereld waar voor toeristen in het centrum een bord staat "DIT is het centrum, parkeer HIER!".
In Spiez krijg je welgeteld één bord met "zentrum" met direct daarachten een bord met zo'n "P" met een dakje erboven. Als je die mist (en dat doe je) krijg je nog één bord met "P am see" en als je die niet volgt rij je Spiez al weer uit. Ondertussen gesprekken van "ohh en aahhh" en "DE COOP IS ER OOK NOG!"
We besloten te "P am see" wat geen slechte beslissing bleek. Direct ging er ergens een geheugen laatje open want toen we de straat inliepen vanuit de parkeergarage zagen we eerst het kasteel van Spiez maar direct daarna: Welle! Zwitsers veranderen niets als het niet nodig is: De zelfde letters in hetzelfde lettertype op het restaurant dezelfde oranje/gele tegeltjes op het toilet en dezelfde pissoirs die je moet doortrekken met een voetpomp. Vroeger moest papa dat doen omdat die dingen nogal zwaar gingen, nu ging dat met een nonchalante beweging. Jammer dat niemand deze nonchalance kon zien van deze toerist die toevallig nog wist hoe het werkt! Enfin: een heerlijk dagje Spiez met een versnapering bij Welle!
(Je gaat ook ouderwets lullen van die ouderwetse tegeltjes op het toilet..."Enfin", "versnapering" "Zeg schavuit, denk je bij het doortrekken wel even aan de voetpomp...")