Proud to present...

... my latest creation!
Als je dan het idee hebt om een nieuwe kapstok te maken dan spookt er direct door je hoofd dat het evenwicht van de inrichting van de hal verstoord zal raken. (voor zover je van evenwicht kon spreken...)
In iedergeval was alleen een kapstok niet voldoende om het geheel compleet te maken. Direct zat dus al een "cabinet vestibule" in mijn hoofd. Wit met gray wash mandjes was het idee. Maar ja, welke stijl zal ik maken, hoe wordt de constructie, hoe dik het hout en ... waar haal ik in vredesnaam betaalbare rotan mandjes vandaan. (want wat zijn die krengen duur!)
Deze vragen leveren dan een paar nachten lang slapeloze uurtjes op totdat de kast zijn vorm heeft gekregen en de bouwtekening tot het laatste schroefje in mijn hoofd zit. Vervolgens kan ik weer nachten lang heerlijk in slaap vallen door keer op keer weer de bouwtekening in mijn hoofd door te nemen. Een mooi proces, waar bij de uitvoering steeds weer blijkt dat dingen anders gaan dan je ze bedacht had. Je verstekzaag is krom, verf gedraagt zich anders dan verwacht of je maatvoering klopt gewoon niet. Ieder project heeft wel een moment waarop je denkt: "waarom doe ik dit eigenlijk?" Vaak komt alles gelukkig goed en kan ik tevreden naar het eindresultaat staren.
Maar, dingen doe je zelden alleen. Ook bij dit project kon ik bouwen op de hulp van mijn vader die geholpen heeft de enorme plaat MDF van 1 meter 60 bij 2 meter 20 in hapklare brokken te zagen. (Het stof zit nóg in z'n oren!) Natuurlijk heb ik ook hulp gehad van Ruben die hielp 'grijse' (zagen) en 'wieuw wieuw' (schuren), mij de 'groefjes' aan gaf en uiteindelijk hielp 'schiuwere' met de 'krast' (schilderen met de kwast) waardoor het project lekker op schoot! En natuurlijk mijn lieve echtgenoot die drie dagen met een pas geschilderde kast in de keuken moest leven. Oordeel zelf over het eindresultaat...